Wie zwijgt, normaliseert

Waarom we Vlaams Belang niet mogen laten begaan

Tijdens de Brugse gemeenteraad van 28 april haalde Tom Vandendriessche, kopstuk van Vlaams Belang, snoeihard uit naar het mondiale beleid van de stad. In zijn demagogische betoog stelde hij dat “ontwikkelingssamenwerking geen kerntaak is van een stad” en dat de stad haar eigen inwoners laat verkommeren terwijl “de burgemeester op leuke reisjes” vertrekt. Het zijn platvloerse karikaturen, met één doel: haat zaaien en macht verwerven.

Dalilla Hermans

Des te schrijnender dus dat De Krant van West-Vlaanderen ervoor kiest om niet te berichten over de kracht waarmee burgemeester De fauw de VB-retoriek ontmaskerde. Want Vandendriessche vervalste niet alleen de cijfers. Hij zette bewust in op framing: de burgemeester als ‘Sinterklaas’, aan zijn zijde Dalilla Hermans als karikatuur van een zwarte piet. Hermans had en heeft niets te maken met het mondiale beleid. Sterker nog: ze is niet eens meer in dienst. De aanval was smakeloos, racistisch én irrelevant. Maar precies daarom effectief.

Dat De Krant van West-Vlaanderen, erfgenaam van het ooit fiere Brugsch Handelsblad, deze framing als zoete koek slikte, is verontrustend. Het is brand zien uitbreken en de lucifer een microfoon geven. Zo maakt de krant zich schuldig aan VS-praktijken, waar racisme en leugenachtige demagogie een podium krijgen onder het mom van 'evenwicht'. Journalistiek die weigert te kiezen, kiest uiteindelijk altijd de kant van de luidste roepers.

Burgemeester De fauw deed maandag wat elke democraat moet doen: hij zette de feiten recht. Brugge besteedt géén 2,3 miljoen euro aan ontwikkelingssamenwerking. De inspanningen tegen armoede zijn vele malen groter dan Vandendriessche beweert.
Maar belangrijker nog: hij ontmaskerde de perverse werking van extreemrechts.

All politics are local

Ook raadslid Karin Robert (Groen) nam de toorts op: solidariteit is geen luxe. Het is een kerntaak. In een wereld waarin nationale regeringen steeds meer verantwoordelijkheid afschuiven, wordt lokaal engagement belangrijker dan ooit.
Brugge is een fairtrade stad. Van eerlijke handel tot duurzame ontwikkeling: all politics are local. Mondiaal beleid is geen hobby maar een verantwoordelijkheid. En ja, die kost geld. Maar sociale noden hier en elders tegen elkaar uitspelen, met verzonnen cijfers, is niet alleen politiek laf. Het is moreel verwerpelijk.

Het zwijgen van De Krant van West-Vlaanderen over de perfide, racistische technieken van het VB is dus geen vergissing, maar een keuze. Zoals Dalilla Hermans benadrukte na de karaktermoord op haar in 2023: extreemrechtse partijen worden niet groot ondanks de media, maar dankzij hen. Door te bepalen welke verhalen ze brengen (en welke ze verzwijgen) beïnvloeden media hoe burgers racisme en haat waarnemen. Het normaliseren van de waanzin, het banaliseren van de leugen, gebeurt niet alleen door wie roept, maar net zo goed door wie zwijgt.

Precies daarom was de repliek van de Brugse burgemeester exemplarisch. Democratie betekent niet dat elke mening evenveel gewicht verdient. Democratie betekent dat feiten tellen. Dat verantwoordelijkheid telt. En dat wie zwijgt wanneer fundamentele waarden worden ondermijnd, medeplichtig wordt.

(Post in eigen naam. In afwijking van mijn gebruikelijke keuze om geen namen te noemen in politieke stukken, achtte ik het in dit geval noodzakelijk om dat wel te doen.)